آقای حسینی همچنین وجود بسیاری از مشکلات کنونی میان جامعه ایران و افغانستان را ناشی از عدم شناخت صحیح از یکدیگر دانست.

وی گفت: "من به عنوان یک فعال فرهنگی که حدود دو دهه در افغانستان فعالیت می‌کنم، می‌توانم با قاطعیت بگویم که مردم ایران شناخت درستی از جامعه فرهیخته افغانستان ندارند، و بالعکس، جامعه افغانستان نیز شناخت درستی از جامعه ایران ندارد. این ضعف باعث شده است که خلائی ایجاد شود تا رسانه‌های بدسرشت، از آن در جهت اهداف شوء خود بهره برداری کنند.”

آقای حسینی تأکید کرد که مکرر به مقامات حکومت سرپرست طالبان گفته است که ما دشمنان مشترک زیادی داریم. آنجا که قرار است افغانستان ویران شود، “افغانستان اینترنشنال” راه‌اندازی می‌شود و آنجا که قرار است پیشرفت‌های جامعه ایرانی دیده نشود، “ایران اینترنشنال” وارد عمل می‌شود. و هر دو از یک منبع تغذیه می‌کنند.

وی تأکید کرد که جمع نخبگانی امروز برای پر کردن این خلأ است.

رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران تصریح کرد که “افغانستان نخبگانی دارد که در سطح جهان مطرح هستند. تاجرانی دارد که قدرت تجاری‌ آنها فراتر از منطقه غرب آسیا است. نخبگان علمی دارد که مقالاتشان مرجع و منبع استناد مراکز علمی بین‌المللی است.”

آقای حسینی گفت: اگر این مسیر را ادامه دهیم، خواهیم دید که افغانستان یک جامعه نخبه است، اما ما نتوانسته‌ایم این را به درستی معرفی کنیم.”

آقای حسینی مشکل اساسی جامعه افغانستان را افراط و تفریط دانست و تآکید نمود اگر این افراط و تفریط کنترل شود، افغانستان به جایگاه شایسته و مستحق خود خواهد رسید.

وی  گفت که جمهوری اسلامی ایران دغدغه‌مند است که هر آنچه در حوزه علم، دانش‌بنیان، نانو و فناوری‌های مختلف به دست آورده، با کشور دوست و برادر خود، افغانستان، به اشتراک بگذارد. این همایش از یک سو فرصتی برای شناخت نخبگان افغانستانی از یکدیگر است و از سوی دیگر، زمینه‌ای برای شناخت جامعه ایرانی از نخبگان افغانستان فراهم می‌کند.

به نظر آقای حسینی ، ظرفیت‌های معطل‌مانده‌ای که در دهه‌های گذشته کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، در همین جا می‌توانند مورد بحث و بررسی قرار گیرند. وی به عنوان نمونه، به آثار تاریخی و ادبی افغانستان از برترین میراث‌های فرهنگی و تاریخی جهان اشاره می کند و می افزاید اگر ما به دنبال ریشه‌های تمدنی و فرهنگی خود هستیم، می‌توانیم به‌راحتی آن را در افغانستان پیدا کنیم.

وی گفت ؛ “یکی از طرح‌های نخبگانی می‌تواند راه‌اندازی تورهای سیاحتی از ایران به افغانستان و بالعکس باشد. با توجه به اینکه، به اعتراف دوست و دشمن، امنیت کنونی افغانستان در طی دهه‌های گذشته بی‌سابقه بوده است، پس یکی از برنامه‌ها می‌تواند بازدید از اماکن تاریخی و آثار باستانی باشد. بر این اساس، سازمان گردشگری ایران نیز می‌تواند نقش مؤثری ایفا کند که این اقدام هم موجب ارزآوری خواهد شد و هم خلأ شناختی میان دو جامعه ایران و افغانستان را پر خواهد کرد.”