معماری مسجد کبود
این مسجد مطابق کتیبه سردر اصلی آن توسط ابوالمظفر جهانشاه قراقویونلو و به قولی توسط همسر و دختر او در 870 هـ.ق در تبریز بنا شده است.
از این مسجد با نامهای جهانشاه مظفریه کبود (به جهت رنگ زمینه نقوش سطوح داخلی رواق آن)، فیروزه اسلام (به واسطه گنبد فیروزهای که در قدیم داشت) و گوی مسجد (کبود به گویش محلی) یاد شده است. در اثر زلزله سقفهای اصلی این بنا فرو ریخته و تنها ایوان، سردر، برخی جرزها و طاقهای اصلی باقی مانده است. سردر این مجموعه روی زمین بلندی بنا شده و طاقی جناقی بالای آن قرار دارد. دو ستون با طرح مارپیچی چسبیده به بنا در دوسوی سردر با نگاره های زیبای چهارباهو و چهارپیلی دیده میشود. این نگارهها از کهنترین نگارههای ایران هستند. در فاصله کوتاهی از سردر اصلی، به نمازگاه با دو تالار بزرگ جدا از هم میرسیم.
محراب اصلی مسجد در تالار دوم قرار دارد. این محراب با کاشیهای تراشیده کبود و هشتضلعی کوچک زینت یافته است. کف بنا سنگفرش بوده و دیوارههای آن از کاشیهای رنگی به شکل قطعات ریز تراشیده و به هم پیوسته همچون پارچه شکل یافته است. دیوارها از سنگهای مرمرین و تزئینات آن از کاشی آجر (معقلی) و کاشی تراش (معرق) است. سبک کاشیکاری این بنا به دلیل تفاوت و برتری خاص نسبت به سایر تزئینات سبک آذری منحصر به فرد است. کتیبه های متعدد برجسته با خطوط رقاع، کوفی، نسخ، ثلث و نستعلیق آذین بخش این مسجد شدهاند و مهمترین آن ها کتیبه بالای حاشیه عرضی طاقچهها به عرض 60 سانتیمتر است.
نام | معماری مسجد کبود |
کشور | ایران |
دوره تاریخی | 870 هـ.ق |
Choose blindless
کوری سرخ کوری سبز کوری آبی قرمز به سختی دیده می شود سبز به سختی دیده می شود آبی به سختی دیده می شود تک رنگ تک رنگ خاصتغییر اندازه فونت:
تغییر فاصله کلمات:
تغییر ارتفاع خط:
نوع ماوس را تغییر دهید: