ادبیات/ بوستان

این منظومه كه نخستین اثر سعدی، شاعر و ادیب پر آوازه قرن هفتم ایران به شمار می‌رود، در ده باب با قالب مثنوی و بر وزن شاهنامۀ فردوسی سروده شده است و پندهای اخلاقی، مسائل اجتماعی و ایده‌آل‌های شاعر را در قالب حكایات شیرین و آموزنده دربر دارد.

سعدی كه خود این منظومه را سعدی‌نامه خوانده بود،  آن را در اواسط قرن هفتم به نام اتابك ابوبكر پسر سعد زنگی در حدود 5000 بیت به پایان برد. ابواب دهگانه آن در عدل و انصاف، احسان و بخشش، عشق و مستی، تواضع و فروتنی، تسلیم و رضا، آداب تربیت، شكر بر عافیت، توبه و انابه، ‌مناجات و خاتمه كتاب است.

شاید بتوان گفت بوستان نه تنها در زبان فارسی، بلكه در هیچ زبانی از جهت فصاحت، بلاغت، روانی، زیبایی، ‌حكمت و معرفت مثل و مانند ندارد. این منظومه بیش و كم هر آنچه از معانی  كه در حدیقهالحقیقه سنایی (قرن ششم) آمده، دربر دارد، اما جنبه شاعری آن  بیشتر است و این در نظم مثنوی، نوگرایی محسوب می‌شود.  سعدی مدینه فاضله‌ای را كه می‌جسته در بوستان تصویر كرده است. جهانی كه او در بوستان می‌جوید، عالم ایمان به خدا، نیكی و صفا، راستی و پاكی و روشنی و حقیقت است.

بوستان به زبان‌های گوناگون دنیا برگردانده شده است. سر ویلیام جونز (William Jones Sir) آن را  به انگلیسی و ك. هـ. گراف  Karl Heinrich Graf)) به آلمانی ترجمه كرده‌اند. شروحی نیز به زبان‌های ترکی و فارسی بر آن نگاشته شده است.

منقح‌ترین چاپ بوستان نسخه ویراسته غلامحسین یوسفی است.