هنرهای تجسمی- سنگ تراشی

حجاری (سنگ تراشی)، هنر کندن نقش بر سنگ و صنعت بریدن آن برای کاربرد در معماری و نیز هنر و صنعت ساختن اشیای سنگی می باشد که نخستین تجربه بشر در حجاری و سنگ تراشی در ابزارسازی بوده است. به این ترتیب که با ایجاد تراش هایی در سنگ خشن ترین ابزاری را ساخت که به ساطور ابزار و قلوه ابزار معروف است.

امروزه هنرمندان سنگ تراش از روش های مختلفی در این هنر استفاده می کنند. انواع روش های رایج در حجاری عبارت اند از: تراش سنگ (مانند جواهرتراشی، خراطی و نقش برجسته) برش سنگ (مانند معرق و مشبک)، خراش سنگ (مانند حکاکی) و روش های تلفیقی (مانند نقش برجسته مشبک).

در ایران بناهای تخت جمشید که دارای تالارهای متعدد، به ویژه تالاری به نام تالار صد ستون بوده، از آثار سده‌ پنجم قبل از میلاد است. این بنا از زیباترین انواع حجاری و همچنین پیکرتراشی‌ها برخوردار بوده تا جایی که این بنای عظیم را در شمار ارزنده‌ترین آثار معماری جهان می‌شناسند.

معبد زرتشت واقع در نقش رستم نیز در شمار آثار با ارزش سنگی است که به صورت مربعی با اضلاع به اندازه 30/7 متر و ارتفاع 60/11 متر ساخته شده است.

تراشیدن سنگ های زینتی و تزیینی یکی از رشته های این هنر است که در ایران طرفداران بسیاری دارد.