ادبیات/ مثنوی معنوی

مثنوی معنوی، منظومه‌ای عرفانی سروده جلال‌الدين محمد بلخی رومی؛ مولوی.

اين مثنوی در شش دفتر و حدود  26 هزار بيت به بحر رمل (سبکی از شعر که برای پند و اندرز به کار می‌رود) سروده شده است.

مولوی در حدود سال‌های640 - 650ش./1262 - 1272م. به درخواست  شاگردش حسام‌الدين چلبی به نظم مثنوی پرداخت و ابتدا آن را در 18 بيت سرود. كار نوشتن اين منظومه با  درگذشت همسر حسام‌الدين و نيز فوت علاءالدين محمد فرزند مولوی، متوقف شد و پس از دو سال  نظم آن از سر گرفته شد.

اگر شاهنامه حماسه دوره باستانی قوم ايرانی است، مثنوی مولوی را می توان حماسه ايران پس از اسلام خواند. سبک و شيوه قصه‌ سرايی مولوی در اين منظومه در واقع به طرز و شيوه كليله و دمنه و تا حدودی هزار و يک شب نزدیک است. اين كتاب به بيشتر زبان‌های دنيا برگردانده شده است. رینولد نيكلسون Nicholson  Reynold تمام مثنوی را به انگليسی برگردانده و به چاپ رسانده است. بر مثنوی شروح متعددی نيز نوشته شده كه از آن جمله می توان به نثر و شرح مثنوی از عبدالباقی گولپينارلی Abdülbaki Gölpınarlı به تركی و شرح فارسی آن توسط بدیع‌الزمان فروزانفر اشاره كرد.