ازجمله پیامبرانی که از ایشان چهره‌ای بسیار جذاب و البته قدری تفصیلی در قرآن ارائه شده، حضرت مسیح ع فرزند مریم مقدس دختر عمران و از بزرگان بنی اسرائیل است. 25 بار از عنوان عیسی، 22 بار از عنوان فرزند مریم، 9 بار از عنوان مسیح، و نیز از عناوینی چون کلمه خدا، روح خدا، قول حق به صورت جداگانه یا کنار یکدیگر استفاده شده است. حتی یکی از 114 سوره قرآن به نام مادر ایشان یعنی مریم(س) نامگذاری شده است. خداوند در قرآن به طور مختصر چنین ایشان را معرفی می‌فرماید: «همانا مسیح، عیسی پسر مریم، رسول خداوند و کلمه اوست که بر مریم القاء کرد و روحی از جانب اوست.» همان‌گونه که مشخص است، قرآن هیچ وجه الوهیتی برای عیسی ع قائل نیست و حتی به شدت به کسانی که فکر می‌کنند او گونه‌ای خدایی دارد توصیه می‌کند چنین سخنانی را رها کنند. درعین‌حال قرآن هم به معجزات ویژه عیسی برای هدایت مردمان و اثبات رسالتش اشاره کرده است و هم به تولد معجزه‌وار او بدون داشتن پدر و از باکره‌ای به نام مریم. قرآن این معجزات را برای مسیح ع نقل کرده است: زنده‌کردن مردگان، شفای بیمارانی چون کور مادرزاد یا مبتلایان به بیماری پیسی، خبردادن از فعالیت‌های ناآشکار مردمان مانند آنچه که در خانه‌ها خورده‌اند یا ذخیره کرده‌اند، و همین‌طور ساختن مجسمه مرغی از گل و دمیدن در آن و تبدیلش به یک مرغ واقعی.

پرسش آن است که چطور قرآن همزمان این همه معجزات و کارهای خارق‌العاده را به مسیح ع نسبت داده است و همزمان نیز قبول کرده است که مسیح بدون پدر متولد شده است ولی با این وجود برای او هیچ وجه و چهره خدایی قبول نمی‌کند.

پاسخ آشکار است؛ درباره معجزات باید گفت، قرآن برای سایر پیامبران هم معجزاتی برشمرده است و از نظر اسلام برخورداری از معجزات باعث خداشدن کسی نمی‌شود، معجزه برای اثبات اتصال پیامبر به خداوند و نشان‌دادن حقانیت سخنان و پیام‌هایی است که از جانب خداوند آورده است. اگر قرار باشد معجزه‌داشتن و انجام کارهای خارق‌العاده -که از عهده دیگر مردمان برنمی‌آید- باعث یا نمودی از وجه الوهی مدعی نبوت باشد، باید همه پیامبران صاحب معجزه را الهه دانست و حال آن‌که اصلاً چنین نیست. تمام معجزات به اراده خداوند بر دست پیامبرانش جاری می‌شود خواه آن پیامبر، نوح، ابراهیم، موسی، هود، سلیمان و محمد باشد و یا خواه مسیح که درود خداوند بر همه ایشان و خاندان پاکشان.

اما درباره فقدان پدر، خداوند در قرآن ضمن مقایسه‌ای کاملاً آشکار و معقول توضیح می‌دهد که چرا به دنیا آمدن بدون پدر نشان‌دهنده الوهیت و خدایی در جانب مسیح ع نیست. در قرآن می‌خوانیم که: «مثل عیسی در نزد خدواند همانند مثل آدم است؛ همان آدمی که او را از خاک آفرید». در این مقایسه درواقع گفته شده است که اگر قرار باشد عیسی با نداشتن پدر، خدا شود، باید حضرت آدم -پدر همه انسان‌ها- را که نه پدر و نه مادر داشته است، خدا دانست و حال آن‌که هیچ‌کس چنین چیزی نگفته است.

یکی دیگر از معجزات در تولد حضرت مسیح(ع)، سخن گفتن او در کودکی است. زمانی که مردمان بر مریم(س) خرده گرفتند که تو چگونه صاحب فرزندی شده‌ای، به کودک خویش اشاره کرد و او به اذن خداوند چنین سخن گفت: «من بندۀ خدا هستم. خداوند به من کتاب داده و مرا پیامبر خویش قرار داده است.»

قرآن همه معجزات پیش‌گفته را به علاوه اموری مانند تأیید عیسی ع با روح القدس، سخن گفتن در گهواره و نیز در پیری، و تعلیم دادن تورات و انجیل به آن حضرت را به مثابه بخشی از مواهب خداوند به عیسی ع برمی‌شمارد و از او می‌خواهد که این مواهب را به یاد آورد و به یاد داشته باشد.

از جمله تفاوت تصویر قرآنی مسیح نسبت به تلقی مشهور مسیحیت آن است که اسلام به صلیب کشیده‌شدن مسیح ع را قبول ندارد بلکه می‌گوید مسیح عروج یافته است. این تلقی همان است که به عنوان موهبت خداوند به مسیح یعنی سخن گفتن در پیری آمده است. بنا به اعتقادات اسلامی، مسیح در آخرالزمان همراه با موعود آخرالزمان از معراجش باز خواهد گشت و در کنار او خواهد بود و در این دوران مردم را همراه موعود به مسیر موعود دعوت می‌کند.